Najważniejszym elementem kserokopiarki jest stalowy wałek, zwany bębnem, który jest pokryty specjalną warstwą związków selenu i przewodzi prąd w natężeniu zależącym od stopnia naświetlenia. Oprócz selenu stosuje się krzem amorficzny, obecnie wypiera on selen. Oba związki mają właściwości fotoelektryczne. W ciemności mają właściwości izolacyjne – nie przewodzą prądu, natomiast światło powoduje, że stają się nośnikami energii elektrycznej. Bęben równomiernie się obraca i tworzy obraz. Następnie elektroda umieszczona w bliskim sąsiedztwie bębna, elektryzuje go.
Naelektryzowana cześć bębna jest naświetlona światłem odbitym z dokumentu. Układ optyczny wytwarza część obrazu kopi na bębnie. W miejscach oświetlonych, substancja pokrywająca bęben przewodzi prąd i w tych miejscach przestaje być naelektryzowany. Na bębnie powstaje fragment kopiowanego dokumentu.
W ten sposób powstają miejsca w których toner za pomocą wywoływaczki umieści tusz, farbę drukarską. W miejscach, gdzie bęben jest naładowany toner jest przyciągany i zostawia na nim tusz.
Następnie, aby odbić druk na papierze musi być on przesunięty po bębnie. W ten sposób toner zostaje na papierze.
Aby utrwalić toner na papierze, kartka musi przejść przez gorące rolki, które topią toner, natomiast stopiony toner wprasowuje się w papier.
Ksero jest prostym, lecz niezawodnym urządzeniem drukarskim. Dzięki niemu można prowadzić biznes uznawany jako tania drukarnia będąca nawet dochodowym źródłem pieniędzy.